ค่ายวิทยาศาสตร์และสิ่งแวดล้อม
ณ
สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช
โรงเรียนเฉลิมขวัญสตรี จ.พิษณุโลก
วันที่ 1-3 กรกฎาคม 2554
กลุ่มที่ 1
อัศจรรย์ "สะแกราช" สะแกราชศูนย์วิจัยแห่งความรู้ พามาดูพืชพรรณในไพรสัณฑ์
หมู่นกกาต้นไม้น่าอัศจรรย์ แสงตะวันสาดส่องในพงไพร
กระรอกขาวไก่ฟ้าผีเสื้อสวย ดาษดื่นด้วยพืชไพรมากหลากหลาย นกแขกเต้าเหล่าสัตว์ป่ามีมากมาย ดาวพร่างพรายสายลมหนาวพราวนภา
มาวันนี้เถึงเวลาต้องยแกจาก ต้องพลัดพรากสิ่งเรียนรู้น่าศึกษา
แต่ทุกอย่างต้องเป็นไปตามเวลา ขอบคุณฟ้าที่ให้เราได้พบกัน...
กลุ่มที่ 2
งัวเงียตื่นขึ้นมากลางตีสอง แล้วนั่งจ้องท้องนภาช่างมืดจื๋อ
ลุกขึ้นมาจากเตียงสะลึมสะลือ แล้วรีบถือกระเป๋าขึ้นรถทัวร์
นั่งตูดแฉะเจ็ดชั่วโมงถึงโคราช เหมือนอย่างคาดอยู่ในป่าแม่งน่ากลัว
เขาบอกเรามาว่าอย่าทำชั่ว ถ้าเห็นตัวไก่ฟ้าอย่าจับมัน
นอนก็ดึกตื่นก็เช้าเราก็ง่วง ช่างซาบทรวงเตียงนอนแล้วหลับฝัน
พอแปดโมงนั่งมองข้าวสารพัน แล้วก็หันเจองูตกใส่เท้า
เดินเข้าป่าคันหญ้าเพ็กเจ็บเหลือหลาย เจอใบไม้กินไม่ได้เราโคตรเศร้า
อยู่ในป่าบรรยากาศช่างเงียบเหงา เบื่อจริงเรากินส้มตำกันดีกว่า
สุดท้ายแล้วจะจากกันในวันนี้ ขอให้พี่มีความสุขเป็นหนักหนา
อยากขอบคุณพี่ ๆ ทุกเวลา สัญญาว่าาจะไม่ลืมตลอดไป
กลุ่มที่ 3 พินิจสะแกราช ช่างประหลาดตานักหนา
ตระการล้วนพนา มากพฤกษาในธานี
ดิบชื้นแลเต็งรัง งามสะพรั่งทั้งพงี
ดิบแล้งนั้นก็มี ล้วนปักษีที่น่ายอ
สัญลักษณ์แห่งสยาม คือไก่งามพญาลอ
แซงแซวน่ายลยอ รอกขาวหนอก็งามดี
แสงส่องจากดวงดาว แพรวราววาวราวอัคคี
ข้าวโป่งพร้อมข้าวจี่ อร่อยดีที่ยอดภู
ย้อมผ้าเย็บไม้กวาด พร้อมทอสาดช่างน่าดู
ขอบคุณที่เอ็นดู พวกหนูหนูตลอดมา
วันนี้แล้วซิหนา เคยพบพาจำต้องลา
พวกเราขอสัญญา ด้วยฤทัยว่าไม่ลืม
กลุ่มที่ 4
เดินศึกษาต้นไม้ในป่าใหญ่ กินใบไม้เจอไก่ช่างสุขี
มีแมลงดวงดาวดูสวยดี นกหลากสีดูดีน่าเพลิดเพลิน
เราขึ้นไปบนเขื่อนเพื่อศึกษา กลับลงมาเจองูเขียวน่ากลัวเกิ๊น
นั่งกินข้าวอิ่มมากมายแล้วไปเดิน ประสบการณ์คุ้มเงินที่จ่ายไป
ขอขอบคุณความรู้จากพี่พี่ กินข้าวจี่ดูกระรอกแสนสดใส
จับตุ๊กแกนุ่มนิ่มดีจะจำไว้ "สะแกราช" อยู่ในใจตลอดกาล
กลุ่มที่ 5
วันนี้ฉันนั้นมาสะแกราช ซึ่งอากาศเย็นสบายไม่อบอ้าว
นั่งรถมาที่นี่เห็นแต่เขา อาหารคาวที่นี่ร่อยเว่อร์
ฉันเพิ่งรู้ว่าที่นี่มีไลเคน และเพิ่งเห็นเป็นครั้งแรกเหอเหอเหอ
ปิ้งข้าวจี่บนเตาถ่านดีนะเธอ ทั้งยังเจอไก่ฟ้าพญาลอ
ซึ่งเป็นนกประจำประเทศไทย แค่สุขใจที่มาก็เพียงพอ
พี่ ๆ โอน้องก็อยากจะขอ ให้พี่รอน้องขอขอบคุณเอย
กลุ่มที่ 6 สะแกราชที่เรานั้นคิดไว้ ต้องกว้างใหญ่ขึ้นชื่อและลือเสียง
ต้องอุดมสมบูรณ์ทุกเขตเคียง มีทั้งเสียงกระซุ่ และกรูปี
สะแกราชคือโลกอันกว้างใหญ่ รักษาไว้สิ่งแวดล้อมรอบพื้นที่
แสดงถึงทรัพยากรที่ป่ามี สัตว์น้องพี่ยังคงอยู่สืบต่อไป
สะแกราชว๊าวว๊าวต้องลาจาก ยังคงฝากความคิดถึงเมื่อกลับหาย
แค่อยากบอกขอบคุณอย่างมากมาย ที่ทำให้มีความสุขที่สุดเลย
กลุ่มที่ 7
เมื่อวันศุกร์เรามาพร้อมตอนตี 2 เรานั่งจองที่นั่งแล้วหลับไหล
รอเวลาไปถึงที่แดนไกล คิดในใจว่าคงสวยสมตำนาน
ในที่สุดก็มาถึงสะแกราช มีนักปราชญ์ให้ความรู้วิชาการ
และร้องเล่นเต้นรำสนุกสนาน แสนเบิกบานอาหารอันโอชา
จากนั้นเราเข้าป่าชมไก่ฟ้า เดินเริงร่าชมนกในนภา
แสนหรรษาชิมพืชพรรณอันแปลกตา แล้วกลับมาที่พักหลับสบาย
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณพวกพี่ ๆ ที่ใจดีให้ความรู้เรามากมาย
เราต้องจากกันแล้ว Say Goodbye จำไม่หายจากใจเราทุกคน
กลุ่มที่ 8
เดินทางไปสะแกราช บรรยากาศดูครื้นเครง
พวกเราจะบรรเลง ฟังร้องเพลงม่วนหลายหลาย
ผ่านดงป่าพงไพร พิศมัยงามใจกาย
นั่งนอนสุขสบาย เวลาสายก็ลงมา
มาถึงสะแกราช น่าประหลาดใจหนักหนา
ที่นี่นั้นมีป่า โอ้ลัลลาหนุกสดใส
เจอสัตว์หลายชนิด น่าวิจิตรพิศมัย
ดูดาวสุขสดใส ข้าวจี่ตกโอ้ยเสียดา
เมื่อเช้าเจอตุ๊กแก ร้องอับแอ้วิ่งกระจาย
พวกเรานั้นใจหาย เพราะเมื่อกี้ดันเจองู
ขอบคุณสะแกราช ให้โอกาสได้เรียนรู้
อีกบุคคลน่าชื่นชู บอกให้รู้แม่ครัวเอย
กลุ่มที่ 9
หนึ่งถึงสามเรามาเข้าค่ายวิทย์ มาด้วยจิตด้วยใจที่ใฝ่หา
ได้เรียนรู้ดูดาวเข้าพนา ได้ศึกษาผืนป่านานาพันธุ์
สามวันนี้ที่ได้เข้ามาอยู่ พวกเรารู้สึกสนุกและสุขสันต์
ได้ความรู้เรานำมาแบ่งปัน ความผูกพันของเราไม่จางไป
แม้เราจะอยู่กันต่างท้องที่ เพียงแค่มีดวงดาวก็รู้ได้
ว่าเป็นดาวที่มาจากแดนไกล มองด้วยใจจะไม่เห็นว่าเป็นดาว
พวกพี่เคยบอกเราว่า "การมองดวงดาวบนท้องฟ้า เปรียบเสมือนการมองคนที่เราห่วงหา
และคิดถึงตลอดเวลา ซึ่งก็เหมือนกับกลอนวรรคสุดท้ายของบทที่ 3 ที่กล่าวว่า
"มองด้วยใจจะไม่เห็นว่าเป็นดาว"
แต่สิ่งที่เราจะเห็นคือ พวกพี่เพราะพวกพี่คือคนที่เราจะคิดถึงและห่วงหาตลอดไป
กลุ่มที่ 10
สักวามาถึงสะแกราช ลงรถบัสแล้วมองเห็นป่าเด่นสวย
อากาศเย็นอาหารเยี่ยมเปี่ยมรสสวย นั้นอำนวยให้อยากอยู่ไปนาน ๆ
กระรอกขาวเห็นไหว ๆ ไต่ยอดไม้ ตัวอะไรแอบอยู่ในห้องฉัน
พอหันไปเจอตุ๊กแกก็กรี๊ดกัน แพลงกิ้งมันส์บนสันเขื่อนสนุกจริง
วันที่สองออกรถไปเจอไก่ฟ้า พอหันมาป๊ะหน้ากันมันก็วิ่ง
ชีวิตนี้มีครั้งเดียวซึ้งใจจริง มันส์สุดติ่งวิ่งสะดุดเพราะกลัวมัน
ใบส้มลมข้าวจี่ปิ้งแซบหลาย ๆ กิ้งกือป้อมตัวลาย ๆ ก็ได้จับ
เบรคตลอดอิ่มจนจุกก็ต้องงับ ปวดขมับเพราะกลิ่นหอมของตูบหมูบ
นี่แหละความประทับใจสะแกราช จะกี่ชาติใจฉันยังพันผูก
ถ้าซึ้งก็ช่วยสนองน้ำใจลูก จะขอส้มลมไปปลูกสักไร่เอย
|