ค่ายวิทยาศาสตร์และสิ่งแวดล้อม
ณ
สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช
โรงเรียนบดินทรเดชา  (สิงห์ สิงหเสนี) นนทบุรี

วันที่ 25-27 กุมภาพันธ์ 2554

กลุ่มที่ 1

 25 กุมภา ปี 54    เราน้องพี่ลูกบดินถิ่นพรรษา
มาค่ายวิทย์ นครราชสีมา    บูรณาการศึกษาให้ครบครัน
มาถึงที่มีอาหารเตรียมให้พร้อม    ธรรมชาติสิ่งแวดล้อมสวยสุขสันต์
ลูกบดินทร์ลงมือทานข้าวกัน    อาหารนี้รสอร่อยกรดไหลเลย
เข้าประชุมวิทยากรแสนคึกคัก    มีพี่อี๊ดสุดน่ารักน่าสวย
ทั้งพี่บอยที่หน้าตาอันเฮยเมย    แล้วพี่เดี่ยวอ้าวเห้ย ! น่ารักอ่า
ให้รหัสแก่ชาวค่ายสุดองอาจ    สะแกราช สะแกราช โอ้ลั่นล้า
เสียงพี่เดี่ยวนำพูดสุดจะฮา    เหล่านักเรียนหรรษาเพลินกันไป
ได้ชมนกชมไม้ในป่าเขา    ทั้งแขกเต้า เขาใหญ่ แสนสดใส
แอบมองนกจูจุ๊บป้อนข้าวให้    เราคิดไกลนึกว่านกจะอื้มกัน
ตกกลางคืนกินข้างจี่ปิ้งข้างโพด    อิ่มแล้วทิ้งตัวนอนโลดมองสวรรค์
บนท้องฟ้ามีดาวพราวนับพัน    ขับมือกัน ชี้ดาวดั่งละคร
ดาวลูกไก่ดาวไถ ดาวนายพราน    เปิดตำนาน กระต่ายเต่า ที่แม่สอน
ซีรีอุส บิเทศจุส โปรซิออน    พี่เดี่ยวสอน ดูฤกษ์ยามวิชาโจร
ตื่นตอนเช้าดูไก่ฟ้าอันสวยสี    มองไม่ทันไก้หนี้กระโดดโผน
เข้าไปป้ากินส้มลม รสธรรมชาติโดน    ตดหมูหมากินโอนโชนเหมือนตดจัง
ขอขอบคุณอาจารย์ที่สั่งสอน    วิทยากรทั้งหลายที่สอนสั่ง
ได้ความรู้ ครูอาจารย์ ท่านคาดหวัง    ให้นักเรียนเป็นพลังของแผ่นดิน

กลุ่มที่ 2

ณ สะแกราชประหลาดใจหนา    มีแต่ป่าหญ้าไก่ฟ้าพญาลอ
ดูนกชมไม้ สงสัยจริงหนอ    พวกเรานั่งรอ ยืนรอก็แล้ว
ไปนั่งดูดาวสีขาวพราวแพรว    ประดุจดั่งแก้ว มองแล้วเพลินตา
นั่งกินข้าวจี่ ปวดอี๊ขึ้นมา    ทำไงดีหนา สุขาไม่มี
ดูคนข้างข้างมันช่างจู๋จี๋    อ้อล้อกันดี อยากมีสักคน
พอถึงที่พัก อยากหลักเต็มทน    แต่เพื่อนนอนกรนนอนบ่นทั้งคืน

กลุ่มที่ 3

ดูนก    แมกไม้    ไก่ฟ้า
แล้วมา    เดินป่า    กันต่อ
เดินจน    เมื่อยขา    เมื่อยคอ
แล้วกิน    มะละกอ    ส้มตำ
กลับมา    บอกให้    วาดภาพ
แถมแต่ง    กลอนกาพย์    ขำขำ
เวลา    ชั่วโมง    ให้ทำ
เวรกรรม    จะทำ    ยังไง

กลุ่มที่ 4

จากบดินทร์นนท์มุ่งสู่สะแกราช    อาละวาดในรถกว่าจะถึง
5 ชั่วโมงนั่งไปได้หน้าบึ้งตึง    ปวดก้นบึ้งกว่าจะถึงแสนวุ่นวาย
นั่งในรถลมพลิ้วปลิวสะบัด    อัตคัดลมพัดเสื้อครูหาย
ปริศนาเสื้อแว็บใจแทบวาย    หาแทบตายวุ่นวายจิตจะพัง
พอมาถึงสะแกราชโอ้บาดจิต    ทุกชีวิตหาทางเข้าโถถัง !
เข้ามาถึงสถานที่อุ้ยหรูจัง    สุดอลังบ้านพักที่หลับนอน
ได้เข้าฐานกับเพื่อน ๆ สุดสนุก    อุตลุตวิ่งหนีฝนจนชนขอน
สุดสยองฟ้าเกือบผ่าวิทยากร    ใจรอนรอนอุ้ย ! ต๊าย รอดได้ไง
พอตกเย็นก็พากันเข้าป่า    แสนจะบ้าไก่ฟ้าอยู่รูไหน
ย่องไปดูพวกมันตกกะใจ    วิ่งหนีไปอยู่หนไหน ช่วยบอกที
ตกกลางคืนขึ้นเขาไปดูดาว    แสงแพรวพราวแผ่หายพรายรังสี
กินข้าวจี่และข้าวโพดยามราตรี    แสนสุขีสั้นลายามค่ำคืน
ได้เวลาเข้าห้องนอนพักผ่อน    โอ้ว ! ซาลอนอยู่ไหนหัวเหม็นหืน
แต่เพื่อนกันเราก็ต้องทนกล้ำกลืน    ต้องทนฝืนกลิ่นเหม็นแทบเป็นลม
เขาบอกว่าวันนี้ต้องเดินป่า    แสนซู่ซ่าส์กลิ่นกายาเริ่มหมักหมม
เข้าในป่าเจอต้นไม้ท้าวแสนปม    ต้องระทมมะค่าโมงโดนตัดไป
พบต้นไม้นานาพันธุ์หลากชนิด    ถูกลิขิตไว้ในโลกอย่างมากหลาย
เหล่ขึ้นฟ้า เจอต้นเทียมฯว๊าย ! ตกใจ    เหมือนงูใหญ่จากบราซิลเข้ามาเยือน
นั่งกินข้าวในป่าโรแมนติก    อ๊ะ ! คิก ๆ เมนูสุดเชือกเฉือน
พอกินเสร็จลงจากเขาเข้าบ้านเรือน    และเข้าฐานกับเพื่อน ๆ สุดสำราญ

กลุ่มที่ 5

เดินทางมาศูนย์วิจัยสะแกราช    อันโอภาสแผ่ผายพรายรังสี
สถานที่ดุจสวรรค์ชั้นกวี    พลูทวีนามสกุลของดวงดาว
พอตกเย็นเดินดงชมหมู่นก    แอนด์จิ้งจก ตุ๊กแก กระรอกขาว
จักจั่น วันวิสาร้องกรีดกราว    ทั้งหนุ่มสาวยืนชมพาเพลินใจ
ตอนเช้า ๆ  ไปดูไก่สบตาปลวก    ไก่กระซวกกินปลวกน้ำตาไหล
ฉันเห็นแล้วเมตตาแสนอาลัย    เกิดชาติใดอย่าให้เป็นปลวกเอย