ค่ายวิทยาศาสตร์และสิ่งแวดล้อม

สถานีวิจัยสิ่งแวดล้อมสะแกราช
โรงเรียนปักธงชัยประชานิรมิต

วันที่ 29-30 พฤศจิกายน 2553

กลุ่มที่ 1

การเข้าค่ายสุดแสนจะประหลาด   จะมิขาดความสุขทุกแห่งหน
มักสนุกมีสุขทุกปวงชน   จะมีคนเข้าค่ายที่นี่ตั้งมากมาย
เราทั้งหลายก็มาเกษมศรี   มีถิ่นที่น่าเที่ยวทั้งเดือนปี
ต่างสุขีรื่นรมย์ภิรมย์พอง   ทั้งของกินของใช้ภายในห้อง
ไม่ขุ่นข้องเรื่องสุขทุกนาที   ทั้งเรามีกิจกรรมเด่นเน้นซุกซน
เราทุกคนพร้อมใจจะใฝ่หา   ความรู้มาใส่ตัวไม่มัวหมอง
เป็นเหมือนทองแนบถิ่นไม่สิ้นค่า   เราควรอย่าทำลายให้ร้ายป่า
ควรรักษาเก็บก้าวเฝ้ารักษา   จะมิยอมมิให้สูญหายไป

 

กลุ่มที่ 2

สะแกราชดินดีถิ่นอาศัย   สัตว์น้อยใหญ่อยู่ร่วมกันนั้นหนักหนา
มีพืชพรรณธรรมชาติล้วนนานา   ต่างพึ่งพาอาศัยกันมานานนม
เราทุกคนที่มาชม ณ ที่นี้   ต่างก็มีอารมณ์ที่สุขสม
ได้ความรู้วิชาและอาคม   เราทุกคนสุขสมจนทั่วกัน
ต่อไปนี้มาช่วยกันรักโลกเถิด   จะก่อเกิดประโยชน์ที่สุขสม
ช่วยอนุรักษ์ป่าไม้ให้รื่นรมย์   เพื่อนิยมเพาะปลูกทดลองเอย

 

กลุ่มที่ 3

นั่งรถขึ้นเขามาเดี๋ยวเดียว   ยังเสียว ๆ คิดถึงบ้านยังไม่หาย
แต่มาถึงความวิตกก็ผ่อนคลาย   สุดสบายกับสวิตฯแดนอีสาน
ได้เดินป่าชมไม้กันแสนนาน   สุดสำราญกับอาหารมื้อกลางวัน
ไก่ฟ้าพญาลอหยอกล้อกัน   ต่างสุขสันต์ตามประสาสัตว์หาคู่
ได้เข้าพักในบ้านอันสุดหรู   ทั้งได้ดูแมลงและหมู่ดาว
เช้าตรูดูนกยนแวววาว   พอถึงคราวกลับบ้านน่าเศร้าเอย

 

กลุ่มที่ 4

สถานีวิจัยสะแกราช ธ  รรมชาติร่มเย็นกว่าไหน ๆ
เป็นที่แรกที่เดียวในเมืองไทย   กบปากใหญ่หน้าละไม้คล้ายพี่บอย
ทั้งที่พักอาหารก็สุดยอด   โอ้มายก๊อดไม่เคยเห็นที่ไหน
ขึ้นชื่อว่าสวิตสแลนด์แห่งเมืองไทย   ที่ใครไปใครมาก็อยากลอง
ไก่ฟ้าพญาลอว่าดูยาก   พี่อุตส่าห์บุกป่าพาไปเห็น
นกต่าง ๆ นา ๆ ว่ายากเย็น   พี่ยังพาไปเห็นเกือบทุกตัว
วิทยากรสุดหล่อขอมอบให้   พี่เดี่ยวไงสุดหล่อของที่นี่
พาหัวเราะทั้งวันสนุกชีวี   เพราะพี่ๆดูแปลกแบบไม่เคยเจอ
เด็กพี่บอยน่าแตกเข้าบ้านผิด   เลยไปนิดสวรรค์ลิขิตคิดว่าใช่
อันที่จริงรู้แล้วน่าเสียใจ   มันไม่ใช่ที่พักเราเขาเอาคืน
ขอขอบคุณ คุณครูทุก ๆ ท่าน   ที่สานฝันพวกเรามาฟรี ๆ
ขอขอบคุณ คุณครูสุดชีวี   ต่อจากนี้เราจะไม่มีวันลืม

 

กลุ่มที่ 5

ศูนย์วิจัยสะแกราชแห่งป่า   มีค่ายิ่งทองแห่งพงไพร
เที่ยวไปในป่าเห็นกระรอกขาว   ต้นสูงยาวนั้นคือตะเคียนทอง
เที่ยวชมมองไก่ฟ้าพญาลอ   รอชมเพลินอาทิตย์อัสดง
กระจงน้อยเที่ยวไปในป่าใหญ่   เห็นในป่าเต็งรังสีเหลืองอ่อน
นกบินร่อนเที่ยวชื่นชมป่าสน   ไม่อับจนความอุดมสมบูรณ์
แมลงวันพลูสุขได้อิ่มผลไม้   ปลวกซอนไซเก็บกวาดพงพนา
สาหร่ายสีเขียวมีพลังงาน   ปริมาณสารอาหารครบถ้วน
ทั้งมวนเพชฌฆาตมวนลำไย   เพลี้ยไฟชีปะขาวแมลงกะชอน
ตัวอ่อนผึ้งมดตั๊กแตนจักจั่น   เพลี้ยจักจั่นเพลี้ยอ่อนปลวกจิ้งหรีด
ส่งเสียงหวีดแซวชะระงมพรรณ   เจ้าหนวดสั้นเที่ยวไปในราตรี
ชีปะขาวแมลงปอระย้า   บินช้าเที่ยวไปใต้แสงดวงดาว
ฤดูหนาวค่ำของเดือนธันวา   ถัดลงมาจะเป็นดาวลูกไก่
ต่อไปเป็นดาวเปอร์ซีอุส   บีกาซุลม้ามีปีกบินได้
ไปทางทิศเหนือมีดาวห้าดวง   แล้วพ่วงต่อกันเป็นรูปตัวเอ็ม

 

กลุ่มที่ 6

อากาศดีที่พักหรูอยู่ในป่า   แสงแดดจ้าอยู่บนฟ้าส่องมาถึง
เห็นอาหารแล้วเราตกตลึง   โอ้มีอึ้งสุดยอดไก่ย่างมา
มีผัดหมี่ส้มตำนำมาเสิร์ฟ   ของสุดเลิฟของเราเขาคงรู้
กินอร่อยทั้งนักเรียนและคุณครู   อยากจะอยู่ต่อไปหลาย ๆ วัน
เซ็งพี่เลี้ยงพาเข้าที่พักผิด   แสนหงุดหงิดเลยพี่เลี้ยงรู้บ้างไหม
ห้องตอนแรกนั้นแสนจะถูกใจ   แล้วทำไมไม่ได้พักซักคืนเดียว
ตอนกลางคืนไปดูดาวบนท้องฟ้า   นอนยกขาบนผ้าที่รองนั่ง
มองขึ้นไปเห็นดาวตกแบบจัง ๆ   แต่เรายังไม่ทันอธิฐานเอย

 

กลุ่มที่ 7

ขอขอบคุณ สิ่งดี ๆ ที่มอบให้   ศูนย์รวมใจเหล่าประชาพาส่งเสริม
ร่วมอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมมิหมางเมิน   ชวนเพลิดเพลินป่านานาพันธุ์
เหล่าต้นไม้ใบหญ้าเขียวชอุ่ม   พี่น้องกลุ่ม ป.ช.ม. ดูสุขสันต์
ร่วมทำกิจกรรมไม่มีหวั่น   รวดเร็วพลันตั้งมั่นไม่ผันแปร
นอนดูดาวค้างฟ้ายามราตรี   พร้อมมากมีอาหารนั้นดีแท้
ขอรับรองมาที่นี่นั้นดีแน่   หันเหลียวแลกลับไม่มีวันลืมเลือน

 

กลุ่มที่ 8

เดินเข้ามาในค่ายสะแกราช   วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมสุดสดใส
มาเห็นพี่วิทยากรครึกครื้นใจ   เอ๊ะทำไมไม่มีคนน่าตาดี
แล้วก็ถึงเวลาที่เดินป่า   ช้างกระซ่าเดินไปไม่ถอยหนี
มองเวลาสุขสำราญรื่นฤดี   กว่าจะมีวันนี้ช่างยาวนาน
กินบุฟเฟ่โอ้มันเท่ไม่เคยเห็น   นี่แหล่ะเป็นอาหารร่วมสมัย
วิเศษสุดส้มตำแบบไทยไทย   แถมด้วยไก่น้ำจิ้มอร่อยดี
ขึ้นรถไปดูไก่พญาลอ   แล้วมุดท่อดูค้าวคาวที่ฝายน้ำ
ตกกลางคืนไปดูดาวที่งดงาม   ฟ้าสีครามโอ้ยข้าวจี่ดาดปากคู
พอไปถึงที่พักอันสุดหรู   ก็มองดูเพดานแล้วหน้าเศร้า
โอ้ยวันนี้ไม่ได้คุยอีกแล้วเรา   มือถือเจ้าไม่มีคลื่นให้โทรเลย
ตื่นขึ้นมาพร้อมเสียงเพลงที่แสนเพราะ   ทั้งไพรเราะน่าฟังเป็นหนักหนา
ทั้งสุขกายสุขใจชื่นชีวา   ปักประชาอยากกลับมาอีกครั้งเอย

 

กลุ่มที่ 9

สถานีวิจัยสะแกราช   อยู่โคราชอำเภอวังน้ำเขียว
ได้เข้ามาศึกษาสนุกเชียว   เพราะได้เที่ยวกินอยู่หลับสบาย
ทั้งต้นไม้ใบหญ้าสัตว์ทั้งหลาย   มีมากมายหลายชนิดให้ศึกษา
ได้ความรู้เพิ่มพูนในวิชา   เพื่อนำมาใช้ศึกษาในโรงเรียน
แสนสุขใจได้มาสะแกราช   ธรรมชาติสดชื่นรื่นหนักหนา
เราได้เดินชมดงพนา   สุดจะหาใดเปรียบเทียบไม่มี
มาคราวนี้เราได้ชื่อเห็ดระโงก   แสนเป็นโชคที่ได้ชื่อกลุ่มนี้
ฟังเมื่อใดจำต้องฮาทุกที   แต่ Sorry พวกเราไม่เคยแคร์
ไปทางไหนมีรุ่นพี่คอยดูแล   สุขใจแท้ทั้งอาหารและการกิน
มาแปลกที่เราก็ไม่ค่อยชิน   แต่ได้สินสุขใจกลับบ้านเอย

 

กลุ่มที่ 10

นี่หอคอยบ้าอะไรสูงยิ่งนัก   ฉันเกือบชักมองลงมาน้ำตาไหล
ก็เพื่อนมันบังคับปีนขึ้นไป   จะขาดใจตอนลงมากลัวหอพัง
เซ็งจริงๆมาถึงเข้าบ้านผิด   สวรรค์ลิขิตหลังนี้เป็นของเรา
พวกเธอบ้าหรือเปล่าเข้าบ้านเรา   คิดแล้วเศร้าอุตส่าห์เฝ้าแนมมอง
อยากมีบ้านอยู่บนเขาสะแกราช   มันคงอ๊าตสุด ๆ เลยนะพี่
เพราะที่นี่สงบและสวยดี   มาทุกปีคงไม่เบื่อเชื่อได้เลย

 

กลุ่มที่ 11

สะแกราชป่าใหญ่พงไพรศาล   อยู่สำราญเพลินจิตติดไม่หาย
มีเดินป่ากิจกรรมและผ่อนคลาย   นกและไม้สวยงามสบายตา
มาวันแรกนึกคิดจิตฉงน   วิทยากรบางคนน่าสงสัย
ทั้งท่าทางการเดินไม่น่าไว้ใจ   พอตกใจว้ายตายเกือบกลายเป็นกระเทย
พวกเพื่อนฟ้องเพื่อนฝูงรวมเป็นกลุ่ม   โอ้...ละกลุ้มมีแต่พวกมึนซิปหาย
เรื่องจัญไรยกให้โดเด่นเป็นประกาย   สุดจะร้ายล้ำลึกกันทุกคน
สะแกราชศูนย์วิจัยสุดจะมันส์   มีทั้งวันเรื่องเฮอาพาสุขสันต์
โคตรจะดีมีอาหารกินทั้งวัน   ต่างพากันอ้วนล่ำสันกันทุกคน
วันสุดท้ายกลับต้องจะมาถึง   ใคร่ครวญซึ้งนึกถึงวันเก่า ๆ
วันเวลาซึ่งน้อยนิดหนอพวกเรา   สุดแสนเศร้าเรากลับบ้านแล้วนะเอย

 

กลุ่มที่ 12

มายังศูนย์วิจัยในครั้งนี้   มาถึงที่ที่นี้เป็นครั้งแรก
พอมาถึงต้องนั่งอึ้งเหมือนเรื่องแปลก   แต่ครั้งแรกก็รู้สึกสะอึกเลย
เพราะไม่เคยเดินเขาลำเนาไพร   แต่ในใจก็สนุกและนึกขัน
ว่าชื่อไม้บางต้นบางสายพันธุ์   ชื่อของมันชื่อหำโจรน่าสนใจ
พอตอนไปได้เห็นนักวิจัยสาว   เธอทั้งขาวทั้งใสน่ารักหนอ
แค่ได้เห็นหน้าเธอคงไม่พอ   เลยมาขอพี่เดี่ยวช่วยแนะนำ
พอพลบค่ำพากันไปดูแมง   แถมได้แหงนมองดูบนท้องฟ้า
จนมาถึงคืนมืดต้องนิทรา   ตื่นขึ้นโอ้อนิจจาต้องจากไป
แต่ยังไงใจนั้นยังฝังลึก   ยังคิดนึกกลับมาในครั้งใหม่
แต่นึกถึงยังไงต้องจากไกล   ต้องขอบายสะแกราชจากไฝ่เพ็ก

 

กลุ่มที่ 13

29 ครูนัดมาตั้งแต่เช้า   ไม่กินข้าวกลัวไม่ทันเพราะตื่นสาย
เพื่อนในกลุ่มมาช้าเลยต้องอาย   แต่สุดท้ายก็ขึ้นรถมาพร้อมกัน
ลงจากรถจำเป็นต้องอึ่งกิมกี่   เห็นพวกพี่หล่อเหลากันทั้งนั้น
บางคนเหมือนพี่ว่านคือใครกัน   ก็พี่เดี่ยวคนนั้นใช่แน่นอน
วันพี่บอยก็พาเข้าหอผิด   เลยต้องวิ่งสุดชีวิตจนหมาหอน
กว่าจะได้ที่พักที่หลับนอน   แต่ก็ยอมใจอ่อนเพราะพี่ดี
พวกลุงๆก็ฮาจนป่าแตก   พวกหนูแหกปากร้องจนสัตว์หนี
ถึงจะเดินป่าหนักเหนื่อยเต็มที   กลับมามีข้าวกินอร่อยจัง
ตกกลางคืนก็ยังมีข้าวจี่   พวกหนูนี้รับวิ่งเข้ามานั่ง
ต่างก็มาหยิบเตาเกือบพัง   แล้วมาฟังพวกพี่เล่าเรื่องดาว
เพื่อนบางคนก็วิ่งเข้ามาตด   เราสลดหมดอารมณ์เพราะเพื่อนสาว
บอกว่ามันเป็นคนปล่อยกลิ่นคาว ๆ   มันช่างเป็นเรื่องราวประทับใจ
ตื่นขึ้นมาตอนเช้าน่าประหลาด   บรรยากาศท้องฟ้าแสนสดใส
โอวัลตินร้อนๆตั้งอยู่ใน ๆ   ศูนย์วิจัยที่พวกเรานั้นผูกพันธุ์
ก่อนจะกลับอยากจะกล่าวว่าขอบคุณ   ที่ให้ทุนความรู้ความสร้างสรรค์
ไม่อยากกลับเพราะอยู่นี่ไม่เสียตังค์   มีโอกาสอีกสักครั้งจะกลับมา